Laster, danak hilko gara.
Barkatu holan
hasteagaitik, baina “hausterre eguenean” honela gogoratzen deutset ikasleei.
Batzuk ez dabe entzun gure: “Jo maisu, ez esan hori”. Beste batzuk onartzen
dabe: “ Ba horrela da”; eta gitxi batzuk ez dabe onartzen: “Ni ez, maisu. Ni ez
naz inoiz hilko.
Garizuman,
heriotzaz eta bizitzaz hausnartzeko momenturik egokiena da: Kontziente naz nire
bizitza “laster” amaituko dala? Eta mila miloi urte barru, hemendik, gutaz, ez
dala gauza handirik geratuko? Banago benetan gura dodan moduan bizitzen? Eta, zer
egin behar dot benetan bizitzeko? Azkenean, zer egin gura dot niri bizitzagaz? Ez
legoke txarto denboratxo bat hartzea, honetaz hausnartzeko. Mugikorra
amatatzea. Eguneroko zaratatik alde egitea… Eta hausnartzea …
Gaur aurkezten
deutsudan pelikula Truman
da. Kartelean ikusten dozuenez, film honek lau protagonista dauz: Julian
(Ricardo Darín), Tomas (Javier Cámara), Truman (Txakurra) eta kartelean
agertzen ez dan protagonista nagusia: heriotza.
Julianek aste
gitxi barru hilko dala argi daki. Eta izugarrizko normaltasunagaz momentu hori
prestatzen ari da. Canadatik, bere lagunik onena, Tomas, lau eguneko bisita bat
egitera etorriko jako. Euren azkeneko egunak alkarregaz. Holan esanda, negar
egiteko drama hutsa izango zala pentsatu daikezu. Ba ez, ez da hainbesterako.
Film honen zutabe nagusia onestidadea da, zintsutasuna. “Como la vida misma”. Pentsaraziko deutsu. Eta merezidu dalakoan
nago.
Filmak kritika
bikainak jasotzeaz aparte, 5 Goya
jaso dauz: euren artean filmik onena,
aktorerik onena, eta zuzendaririk onena sariak. Beste alde
batetik, Ricardo Darin gure
bideotekaren lagun ona da, eta “Un cuento chino” eta “El secreto de tus ojos”
be eskura dozuz.
Pelikula hau, edo
bideotekan dogun
beste film bat ikusi gura badozu eskaidazu e-mailez. Libre geratu bezain pronto
esango deutsut. Eta beste pelikula bat proposatu gura badozu, askatasunez egin.
Beno lagun, ondo izan eta
jarraitu zinemaz, eta bizitzaz, gozatzen.
Egun ona izan,
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina